“Υπάρχουν άνθρωποι κάπου που δεν
αντέχουν άλλο τη σιωπή.
Αφήνουν οτιδήποτε σημάδια για να
φανερωθεί ότι πέρασαν από εδώ.
Άλλοι βάζουν τ’ όνομά τους σ’ έναν τοίχο ή στον ώμο
ενός αγάλματος.
Υπάρχουν άνθρωποι που αφήνουν από τον εαυτό τους
μόνο την ημερομηνία ή τ’ αρχικά μιας αγάπης.
Υπάρχουν τρελοί που χαράζουν πάνω σ’ ένα
νυχτερινό παγκάκι
την ομολογία ενός φόνου.
Υπάρχουν περιπλανώμενοι που αφήνουν σ’ ένα
δέντρο
το ανίερο χνάρι του πάθους τους.
Οι διαβάτες με το αδειανό βλέμμα και αυτοί
που αναρωτιόνται
για ένα μήνυμα αφημένο σε μια πόρτα.
Για μια λέξη που δεν έχει πια νόημα αφότου
κατεδαφίστηκε η φυλακή.
Οι διαβάτες κοιτάζουν να καίγονται μάταια
τα σημάδια.
Οι διαβάτες δεν καταλαβαίνουν τίποτε
γι’ αυτή τη βιασύνη
να έχεις να γράψεις αυτό που ποτέ δε θα μπει
μέσα στα βιβλία”
ARAGON
3 σχόλια:
...δεν μπορείς όμως να τα βάλεις με τους "διαβάτες"!
Ή μήπως μπορείς?
Ενδιαφέρον!
Την καλησπέρα μου :-)
oi diavates pou theloun na afisoun hnaria einai san ton Hansel kai tin grettel... psaxnoun ton dromo tous giati provlepoun pws tha xathoun
o diavatis pou den koitazei pisw einai aftos pou isws graftei sta vivlia... kai an den graftei, den ton niazei... i diki tou istoria exei idi graftei apo stigmes
tin kalispera moy
Μη τα βάλεις ποτέ με τους διαβάτες. Νομίζω είναι απαραίτητοι. Πάντα χρειάζεται κάποιος να διαβάσει τα σημάδια σου και -ευτυχώς- να τα ξεχνάει την αμέσως επόμενη στιγμή.
Ναι νομίζω έχεις δίκιο τελικά.Τα σημάδια είναι μάλλον σαν τα ψίχουλα του Κοντορεβιθούλη.
Αυτοί που αφήνουν ψίχουλα πίσω τους μάλλον προβλέπουν πώς θα χαθούν.Και ξέρουν πώς δε θα βρουν το δρόμο του γυρισμού.
Επίτηδες το κάνουν.
Για να χορτάσουν τα πουλιά.
Και τους εαυτούς τους...
Ευχαριστώ για τα σχόλια σας
Δημοσίευση σχολίου